't Passeert.

Mijn gedachten van de laatste dagen...
   mijn hersentrein zit weer vol!

- ik moet bijna altijd huilen als ik naar Het Zesde Metaal luister, die teksten jong... hun nieuwe album heet SKEPSELS, geniaal toch. (ja, dit is een cadeautip)

- een boxershort met een gat in, waarom wordt dat nog in de was gegooid door een niet nader genoemd persoon?

- ik zit kop in de helft van mijn traject in de MaRe (1 jaar) - oh help, 'ik moet er kunnen staan tegen dan' 'ik moet er kunnen staan tegen dan' 'ik moet er kunnen staan tegen dan'

- ik heb een deadline voor een artikel, maar er komt niets. er is véél, maar er is ook niets. het thema is mantelzorg...

- ik dacht vannacht onze slaapkamerdeur nog eens open te laten, onze twee poezen mogen sinds kort ook boven (behalve op Ties zijn kamer (piepklein beetje gevoelig aan de haartjes) en onze kamer (NO goesting om te stofzuigen :)) - maar ik schrok twee keer wakker, grijpend naar het jachtgeweer naast mijn bed dat er niet ligt, omdat ik dacht dat er een bom op ons bed viel, maar dat was dus twee keer FONS

- ik heb (alweer) een pilletje te weinig genomen deze ochtend en nu voelt het alsof mijn haar elektrisch is, maar dan aan de binnenkant. medicatie is vergif. als ik mijn hoofd beweeg, dan is het alsof de beelden achter komen

- ik heb mijn afspraak bij de nagelstyliste moeten afzeggen, wegens: geen nagels. 't is echt erg, maar 't helpt als er iets op mijn nagels ligt, maar dan moet ik dus eerst nagels hebben! 

- Ties had maandag een eerste voorbereidende zwemles. mijn mama ging mee, daar P. en ik te laat thuis waren van het werk/de MaRe. het eerste half uur moest hij huilen, het tweede half uur niet meer en achteraf vond hij het superleuk! met stoere uitspraken en al, wat een doorzetter, wat een held. mijn hartje... oh, mijn hartje. hij heeft het in het begin (ook) altijd moeilijk met iets nieuws, maar eens hij daar doorheen is...

- wij zijn Homeland aan het bekijken op Netflix. lang geleden dat ik nog eens echt naar de volgende aflevering van een serie verlangde. de ziekte waarmee Carrie worstelt is erg herkenbaar. pijnlijk, vaak (te?) rauw, maar ook hoopgevend...

- onze elfjarige dochter is zo ondernemend. echt. 'mag ik vanavond eten maken voor jullie?' 'ik heb een tijdslijn gemaakt, zo kan ik het makkelijker onthouden (over 'wero')' 'ik wil dat wel in jouw plaats doen, hoor, ik vind dat niet erg' - geen nood, ze is nog altijd IMMENS slordig en toch ook lui, geen nood :o)

- ik ben zwart geblakerd vanbinnen. het is geen goeie periode, die donkere dagen, daar ben ik altijd al wat gevoelig aan geweest. ik probeer mij echt te focussen op de goeie dingen, want ik heb er veel. vechten, vechten, vechten

- er bloeien nog steeds bloemen in onze tuin, de fel oranje goudsbloemen. met dank aan Bianca van Familiehulp voor de eerste plantjes en nu staan ze een beetje overal zo. die zijn eetbaar, trouwens

- mijn grootste metekindje is bijna jarig, ik vroeg of ze nog iets staan had op haar verlanglijstje en ze antwoordde: 'oh ja, een vuilbak' haha, ik heb dat dus gekocht hé, ajaa

- er is iets gaande met iemand die ik leerde kennen tijdens mijn opname begin dit jaar. op de gesloten afdeling. een eenzame man, letterlijk en figuurlijk gebukt onder het leven. ik kan niet veel doen, ik heb enkel zijn mailadres, maar ik kan hem niet (meer) bereiken. ik geloof dat ik een volgende stap ga nemen om dit uit te zoeken. verschrikkelijk als je geen familie of steunpersonen hebt die je kunnen omringen... dat is niet te vatten

- er is een trip op komst met mijn mama en mijn zus(je). we hebben dit nog nooit gedaan met ons drie, de drie meisjes, ik kijk er eigenlijk wel naar uit. het gaat gepaard met veel schuldgevoelens naar de kindjes toe, naar P., naar het feit dat ik ziek ben en toch leuke dingen doe. dat is zelfstigma leerde ik deze week en overbodig, maar ik heb het en blijf het daar erg moeilijk mee hebben... ik ga het er straks over hebben met mijn psychiater. denk ik. als ik in de zetel voor hem zit is het dan van: 'hallo, alles goed hoor, ik heb niet echt iets te melden' muhaha

- Ties en zijn liefje, dat blijft zo'n grote liefde. ik hoor overal verhaaltjes van mensen die ze samen bezig zien en hoe ze zorgen voor elkaar, iederéén smelt gewoon. een wist-je-datje over mijn eigen kleuterliefde? ik ben die jongen trouw geweest tot in het eerste middelbaar. hoewel we niet bij mekaar in de buurt woonden. wij verhuisden immers toen ik in het eerste leerjaar zat... *auwtch, liefdesverdriet* jup, je kan me hondstrouw noemen! (redelijk zot eigenlijk, achteraf bezien, als je nog zo jong bent, de jongens in de notenleer begrepen dat alleszins niet als ik zo 10-12 jaar was hahaha)

- onze vzw Een RUSTpunt draait goed. zo fijn. nog altijd iedereen erg welkom! volgende keer is dinsdag 3 december! www.eenrustpunt.be voilà zie, bij deze nog wat reclame en al :)

- P. en ik hebben een kinderloze date zaterdagavond! dit is heeeel lang geleden. en zo belangrijk. het is erg dat mijn aandacht niet genoeg naar hem gaat, dat dat me niet lukt, ik vind dat verschrikkelijk. ik mis 'm soms als ik overdag naar de MaRe ben. ik heb dat al altijd gehad, ik denk zelfs dat ik nog een beetje verliefd ben. ik bedoel maar: wij zijn al samen van in 2001 hééé (nee, dat is geen typfout haha)

- een deadline had ik dus, dringend werk van maken! ik heb nog elf minuten middagpauze! KAF online magazine, here I come

- toedeloeoeoeoe X