Koekenautomaat.

Dat het lastig was, dat voelde ik meteen. Dat het nog lastig ging worden, dat kon ik wel raden. Dat het zo lastig ging blijven, daar durfde ik nooit aan denken. 


De laatste weken loop ik ongelooflijk gestresseerd rond, ik heb last van druk op mijn borstkas, hartkloppingen. Hoofdpijn en migraine wisselen elkaar af zoals de weersomstandigheden dat tegenwoordig doen. Ik ben prikkelbaar en grumpy - ik ben altijd al positief ingesteld geweest, dus het klopt niet met wie ik ben. I know, zo op den tjool zijn en positief ingesteld zijn, het klinkt raar. 
Ik kan op zich wel raden waar dit allemaal om draait. Februari was 'gene topper'. We maakten in deze maand kennis met de begin- én eindfase van een leven. Verslingerd van de ene emotie in de andere emotie. En we weten allemaal dat emoties niet mijn sterkste kant zijn :). Daarnaast wil ik bepaalde stappen zetten, maar het is niet eenvoudig om dat te doen. Administratief en praktisch gezien alleen al. 

Ik voel me zoals die keer dat ik een Balisto (zo'n chocoladegranenachtige reep) wilde kopen in een automaat, mijn geld er in stak, de Balisto vooruit kwam, ik reeds verlekkerd op mijn hurkje ging zitten om 'm te grijpen en toen zag dat de Balisto blijven steken was. Kijk hé, nu koop ik nooit iets in een automaat uit schrik om dat tegen te komen. Ik was echter half verslunst van de honger en dan dit. Ik kies dan nog het meest gezonde koekske uit de rayon, hé! TYPISCH ik. Dat zakske chips ging waarschijnlijk niet vast zitten :o). No way dat ik dat ooit nog eens zal proberen. 

Ik hang als het ware te bengelen gelijk diene sjtoeme Balisto. Ik wil feitelijk gewoon uithuilen op iemand zijn dierbare schouder, maar het lukt me niet. Ha nee, ik bengel en slinger gewoon van de ene naar de andere kant. Het ding is dat ik niets kan forceren, minder keuze heb dan vroeger en als ik dan éindelijk beslis... Ik heb ooit nog eens op zo'n automaat geramd met mijn linkerschouder. Twee vaststellingen: 1, dat deed heel veel pijn en 2, mijn koeken met combinatie D4 waren de trillingen niet eens gewarig vermoed ik. Ik meen mij te herinneren dat ze zelfs dieper den automaat in gingen, maar dat kan een toegevoegde herinnering zijn :). 

Er is hier niemand mee gebaat. Integendeel, ik zou diegene moeten zijn die de winkel leeg koopt aan koekjes en ze allemaal één voor één zou uitdelen. Dit klopt niet. Dit wil ik niet. Ik fret mijn eigen nagels op in plaats van de koekjes. Ik wil het anders, natuurlijk wil ik het anders! Laat mij gewoon binnen in de winkel. Of in de fabriek die zo'n automaten maakt.
Ik kom al van te ver om nu 'tegen' gewerkt te worden. Ik heb geen flauw idee tegen wie ik bezig ben nu, maar... 

oh hell... Morgen een nieuwe week. Morgen kan alles anders zijn. Ik ben niet alleen. Ook dit gaat weer over. (Ik vertel mezelf gewoon wat theorie uit mijn cursussen hoor, maar ja, 't schijnt dat ze gelijk hebben, hé! :))

Ik ga nu onze Collect & Go voor de komende week opstellen, zie. Raad eens wat ik altijd als eerste aan klik? Tip: 't is niet in 't assortiment van 'groenten & fruit' :)).

xxx!