Het draait veel om cijfers, hé, de laatste maanden? Je hebt goede cijfers en slechte cijfers. (In een ver verleden deed ik nog dictie/theater en toen had ik eens een zin 'er zijn grote bedden en er zijn kleine bedden' - soit, ik moest daar nu aan denken :).)
Hoe kleiner de cijfers, hoe beter, want tegenwoordig gaan die over het aantal ziekenhuisopnames en sterfgevallen. Ik sta er zelfs een beetje versteld van dat die dezer dagen wel laag blijven. Gelukkig maar. Houden zo.
Op school was het anders: hoe hoger het cijfer, hoe beter. Nooit werd ik die momenten gewoon en vreselijk vond ik die momenten steeds wanneer de punten luidop voor de ganse klas werden gezegd :o). Deze week nog droomde ik zo'n moment nog eens opnieuw: drie op tien, zei de leerkracht, drie centimeter groot was ik nog, toen ik wakker werd. Leren en presteren, wat was dat toch écht niets voor mij. En wat voel je je dan niét gepast in deze samenleving. En wat deed ik er enoooorm aan mee om het wel te doen passen. En wat heeft me dat al energie gekost.
MAAR er zijn ook cijfers die me energie géven.
Het was maandag 7 januari 2019 toen ik deze app installeerde: sober time. Op dat moment installeerde ik die eigenlijk om mezelf te straffen. Ja, ik kan mezelf zo waardeloos vinden dat ik dingen 'uit vind' om het mezelf lastiger te maken. 'Ah, dat is niet gelukt? Wel, misschien moet je dit dan maar doen om het efkes uit te zweten!' Ik weet niet goed hoe dit gedrag ontstaan is, ik geloof dan echt dat ik dat verdiend heb. Nee, van mildheid voor jezelf had ik nog niet echt gehoord. Ja, toetoet, bij anderen wel. Van hen vond ik dat dan ook steeds terecht. Nu goed, vorig jaar werd het zomer en toen ik weer even wat stabieler en steviger in mijn schoenen stond, vond ik het wel nog steeds een hele juiste, positieve beslissing om alcohol (voor even?) af te zweren. Het bezorgde me - en bezorgt - me minder stress. Ik ben een kei in tellen, maar niet met pintjes :o). Nee, hoe meer was toen ook beter, naar mijn gevoel laadden mijn batterijen ook alleen maar méér op naarmate de dag of avond vorderde. (Wrong!)
Een andere beslissing is dat ik nooit nog voltijds ga werken. Keihard, vind ik dat, om dat toe te geven. Maar 40 uren, dat zal er nooit meer in zitten. 't Ding is dat ik sowieso overuren draai in alles waar m'n hart in ligt. Zichtbaar, maar vooral ook onzichtbaar. Mentaal kruipen daar gewoon heel veel uren in. Ik heb er best ook echt spijt van of misschien moet ik 't zo stellen, er zit hartzeer rond de periodes dat de kindjes nog zo klein waren en ik vind (ik vind dat persoonlijk, ook al lijkt of leek dat niet zo) dat ik er niet genoeg was. Hier ook heel veel mentaal niet was. Dat loslaten heeft daar ook weer veel mee te maken.
En weet je wat die laatste maanden me geleerd hebben? Wat loslaten. Iedere dag stofzuigen, dat hoeft niet. Dat heeft ook geen zin. 't Is natuurlijk wel makkelijker als je geen bezoek mag ontvangen :-) maar goed, het lukt ogliek nji! Als we eens een dag geen fruit gegeten hebben, dan blijft dat ook niet meer knagen, om maar eens een belachelijk eerlijk voorbeeld te geven. Dat ik nu vier kilo meer weeg, doet me ook iets minder dan ik dacht. Dat zou anders 'gene waar' geweest zijn! Natuurlijk ben ik nu aan 't squatten zoveel ik kan ;) maar dat is eerder om mijn geweten wat te sussen, ik kan er wel mee om. Ik kan ook echt niet klagen, ik heb 18 jaar hetzelfde gewogen sinds ik met P. een koppeltje vorm hahaha. Behalve mijn zwangerschappen dan. Terwijl we over cijfers bezig zijn: bij Fie woog ik +15 kilo, bij Ties +7 ofzo. Groot verschil, hé. Het woord van het jaar wordt toch zeker wel CORONAKILO. Nie?
Over corona geklapt, wisten jullie dat The rythm of the night van 'Corona' is? P. wist mij dat te zeggen!
Dansend de dag in! Hopla! Graag gedaan.
Trouwens, hoe méér graden buiten, hoe blijer ik ben.
Prettige zondag! X
Reactie plaatsen
Reacties