Die je normaal alleen in fil-um-s ziet! Geen dank, dit is een oorwurm :). Geen oorworm, welteverstaan, want die hoort tot de orde van de gevleugelde insecten. Als je je hierbij afvraagt of deze werkelijk in je oor kruipen: NEEN, hoera! Vroeger werden oorwormen gedroogd en vermalen als middel tegen doofheid. Later ontstond ten onrechte het volksgeloof dat oorwormen graag in je oor kruipen. Dat weten we ook alweer...
De laatste weken heb ik een paar nachtmerries per nacht. Zeer vervelend. Of ik onthoud ze meer, laat het ons zo stellen. Dromen doen we immers iedere nacht toch wel, naar 't schijnt. Het zou kunnen misschien dat ik 's nachts meer te verwerken heb, daar ik overdag minder verwerk door de weinige therapie? Ik ben toch al 'enige tijd' gewoon om veel tijd te besteden aan mijn gedachten/hoofdwerk/breinfouten en whatever doorheen de dagen.
Ik mocht ondertussen al twee voormiddagen terug naar de MaRe. Met heel veel regeltjes en een mondmasker, maar dat neem ik er graag bij. Het doet deugd om op uur te staan (warempel :)) en een serieuze TO DO te hebben. Voor mezelf dan nog. Even vergeten wel dat dat openbaar vervoer toch wel veel tijd in beslag neemt, maar goed, ik ga weer wat trainen om geconcentreerd te kunnen lezen op de bus of de trein. Gedurende dit gehele coronatijdperk las ik welgeteld 1 boek: Het Rosie project - een aanrader! Een geestig boek, eenvoudig mooi. Op mijn nachtkastje ligt dan weer dit boek van Hanne Luyten: https://borgerhoff-lamberigts.be/auteurs/hanne-luyten - leest gemakkelijk weg en 't is toch wel herkenbaar. #nietaankindengezinverklappen - no offence hoor, beste maatjes van mij werken voor deze werkgever ;o).
Ondertussen is er ook wat medicatie afgebouwd, wat ik alleen maar kan toejuichen. Dat gaat steeds gepaard met veel lichamelijke en/of geestelijke veranderingen, dus misschien dat dat ook wel die nachtmerries kan verklaren. Psychiater van me, als u dit leest, smst u me dan alvast met 1. ja, dit kan! of 2. neen, dit is volledig uit de lucht gegrepen. Dank! Mijn dokter zag ik trouwens al in geen eeuwen meer, videobellen is echt mijn ding niet, ik voel me daar niet comfortabel bij. Hopelijk kan ik snel eens langs in real life. Op de één of andere manier kom ik bij hem buiten met 'wat was dat nu weer' om dan een paar dagen later toch tot een inzicht te komen :).
Voor de rest heb ik wat last van een writers block zoals dat dan heet. Ik ben bang dat ik niet meer kan schrijven, terwijl ik daar zo'n voldoening van kan krijgen. Zo gaat dat boek er natuurlijk nooit van komen. En dat geld scheppen, uiteraard.
Hou jullie goed!
X
Reactie plaatsen
Reacties