Over pure liefde. Op mijn Instagramprofiel had ik het er al over.
Ik werd gevraagd om een tekst te schrijven voor tijdens de ceremonie. Daar zeg ik nooit nee tegen.
M. leerde ik kennen middenin onze psychische worstelingen. Niet dat we er beiden niet meer middenin zitten, helaas.
Toen we na een tijd plots op dezelfde kamer belandden, voelde dat natuurlijk aan. Terwijl zo'n dingen nu net niet zo vlot gaan bij ons.
En zo gebeurde het al eens dat we niet apart met de verpleegkundige praatten, maar gewoon met ons drie in de kamer :). Dat zijn mooie momenten.
O ja, een grote gemeenschappelijke is onze voorliefde voor koekjes, snoepjes, een dessertje 'af en toe' en vooral ...
"
Ik vroeg of ik een titel kon krijgen om deze tekst te schrijven. Dat maakt het soms iets makkelijker om uit de schrijfblokken te schieten.
Twee seconden hadden haar hersenen nodig om de titel te bedenken: ... Wafel.
Oh okee, bedankt, M., wel héél erg - euh - specifiek!
Uit enthousiasme keurde ik dit meteen goed, wat een eer is het ook om voor deze twee dames te mogen schrijven, maar nu zit ik hier wel met de gebakken peren. Die peren kan je trouwens vragen als topping op je warme Luikse wafel. Dit geheel terzijde.
Of ook niet!
Wat zou de link kunnen zijn tussen ikzelf en de twee mooie meisjes die vandaag vrouw & vrouw werden?
Iets met peren?
Iets zoets!
We eten graag, dat ook.
En zo gebeurde het dat we met ons drie een vieruurtje zaten te verorberen in Kortrijk. E., M. en ikzelf.
Als ik zeg 'verorberen', dan is dat in de heel erg juiste betekenis van het woord. Echt smullen.
Kortrijk is dan ook de stad met hét béste wafelhuis van België. Of nee, dat kunnen we niet weten - gelukkig maar - het is de stad met de beste wafels van aaaal de wafels die we ooit al opsmoefelden. Juist hé, dames?
De verbinding was er. Boem, patat, drie wafels, honderd smarties en vier tubes slagroom later. O ja en een halve liter chocoladesaus.
M., ikzelf, E. en mijn lief P.. Dat moet zowat de volgorde geweest zijn van onze ontmoetingen. En dat is niet eens zo lang geleden.
Ik ga proberen niet té zweverig over te komen, maar M. en ik, dat was iets speciaals. Vriendschap op het eerste gezicht!
Als dit nog niet bestond, dan hebben wij dit zomaar eventjes uitgevonden.
Het feit dat wij uitgenodigd werden op dit feest, betekende voor mij dat het echt wel snor zat met deze nieuwe vriendschap.
Toegegeven, ik was enorm ontroerd. Ook vereerd.
De enige man in ons kwartet eet wel niet ZO graag zoetigheid. Gelukkig zijn we met drie vrouwen om daar nog enige verandering in te brengen. Laten we dit als een uitdaging zien!
Naast het feit trouwens dat een wafel heerlijk smelt in de mond, heeft die ook een structuur: wij noemen dat 'kotjes'.
Daar wil ik nog iets over delen...
Als er één ding is waar E. en M. niet goed in zijn, dan is het kotjesdenken.
Ik heb het gevoel dat zij iemand niet in een kotje plaatsen, heel zeker ben ik dat ze dit niet bij mekaar doen.
't Ware misschien nog handig dat een wafel gewoon geen kotjes had, meer plaats voor zoetigheden, hmm wat een ingeving.
Net zoals E. en M. Naast de zoetigheden is er daarnaast ook meer plaats voor liefde.
Liefde, het schoonste thema, liefde begrijpt iedereen. Vandaag strooi ik graag extra liefdessuiker over deze twee vrouwen.
Echt! Zo enorm verdiend!
...
P.S. zijn er wafeltjes bij het dessertbuffet? :-)
"
Reactie plaatsen
Reacties