καλημέρα.

Even terug in de tijd... ik kan achterover vallen als ik naar de datum kijk, 22 of waaa!
Naarmate april op dreef was, werd het drukker in mijn hoofd. De vakantie plannen voor de kindjes zal daar ook wel voor iets tussen zitten. Terwijl ik daar niet van kan klagen, oma's staan altijd paraat en er is ook zeker aanbod in ons dorp. Natuurlijk wil ik dan wel dat ik de beste planning kan aanbieden aan hen. Een beetje vanalles. Dus dat is iets dat dan ongelooflijk veel ruimte kan aannemen in één of andere hersenhelft. Ik kan het mezelf lastig maken, ja (damn you, perfectionisme). Naarmate de paasvakantie vorderde, had ik een stevige keelontsteking te pakken. Of de ontsteking had mij te pakken, beter gezegd. (Als kind werd ik vaak ziek tijdens de proefwerken of een stresserende periode. Machtig immuunsysteem, dat van mij!)

Planckendael moesten we schrappen (ik was boos, ik ben al zoveel de spelbreker, dat gevoel zo).
DRUMSPIRIT live in het Kursaal van Oostende daarentegen wilde ik niet missen, dat was een uitstapje met drie (Ties lag al te knorren bij vriend 'de buurman'). Eigenlijk heeft dat me er weer wat bovenop geholpen. Niet qua keelontsteking, wel qua positiviteit, de goed verstopte courage. Echt, ik vind hen zo goed. 't Is niet eens omdat beste vrienden van ons het bestuur ervan draaiende houden (of toch een beetje hoor), maar sowieso willen we niet veel missen van deze Dadizeelse percussie/performance/entertainment explosies! Ik zat op mijne zetel en op een bepaald ogenblik deed ik mijn ogen dicht en ik dacht: wauw, is dit nu genieten? (ja echt, dat klinkt nu zo debiel, maar dat ben ik ook wel soms. traantje vraag je? vaneigens :)) Fie kon moeilijk stil zitten en danste en lachte veel, daar genoot ik ook van. Veel respect voor gans het team!

De dag erop vertrokken we op reis. Mijn moetie werd in maart een vrouw met de mooie leeftijd van zestig en zij wilde dit met ons vieren, maar dan wel op reis. Eén van haar hobby's! Twee rijen op het vliegtuig gevuld met acht volwassenen en vier kindjes maakte dat we een gezellig en soms ook wel bont gezelschap waren.

We vlogen tot in Thessaloniki en reden dan met drie huurauto's tot in Elea beach, waar er een mysterieuze schminkpop achter de balie stond om ons in te checken (om 23u30). Alles was perfect geregeld; kon ook niet anders: voor al uw vakantieplannen groot of klein, moet je bij mijn moetie zijn! Dit minidorpje ligt tussen Nikiti en Neos Marmaras. Aan zee en meteen in de bergen.
Het was de week voor de Grieken vakantie hadden, dus de eerste dagen waren we zo'n beetje de enige in het hotel, grappig en zalig. We hadden elk ons 'huisje' met een eigen voordeur, onze buren waren mijn broer & co. Echt gezellig, daarbij was de kamer voor Fie en Ties afgesloten van die van ons. Wat wel makkelijk is, als zij willen maffen en wij nog naar De Mol moeten (ja, moeten!) kijken van afgelopen zondag. (Bas is de jongen met wie ik opgegroeid ben, van kind tot volwassen persoon. Ook al heb ik hem al een ganse tijd niet meer gezien, we hebben een mooie, speciale band. Ik vind het dus een extra speciale editie!)
Dit terzijde en al hé! :o)

Verder deel ik graag nog wat indrukken en sfeertjes van de vakantieweek in schitterend gezelschap...

- een bergtocht op Adidas sletsen: check (dat gaat dus echt perfect, beste aankoop ooit)
- mijn jongste metekindje was mee, joepie! nu ben ik helemaal zeker: mijn beide metermeisjes zijn boefers, maar echt haha.
- zon blijft een wondermiddel, ik heb het zelf echt nodig. we denken vaak over verhuizen naar een zonnige bestemming...

- ik zwom in de zee! ik doe dat heel graag, maar het is iets wat ik durf uit te stellen, want de eerste sprong is gewoonweg euh koud. het was wel zalig! er moest dan ook een bewijs van zijn hé, aja.
- we situeerden ons in één van de baaien rechts onder Thessaloniki als je Griekenland op de kaart bekijkt (zuidoosten?). met Ties op reis gaan en langs de kust rijden is een aanrader. van ooooh tot praaachtig en OH MY GOD en aaaah. o ja, het opstijgen met een vliegtuig is ook geweldig en hilarisch: OH MY GOD YEEEESSSSSS met gebalde vuistjes in de lucht. (smelt)
- Fie is dan weer een echte toeriste, ik herken mezelf er nogal in, van kraampje naar kraampje en oh en ah en een pet met GREECE kiezen en van haar eigen zakgeld: een balpen met een diamant erop (drie euroots), een zonnebril (vijf euroots, chance van oma, zij kan altijd afdingen haha), een houten sleutelhanger met 'I LOVE GREECE'. toen had ze nog 1,80 EUR over, maar in de luchthaven vond ze niet echt iets. ze had iets kleins gevonden na drie kwartier: iets pluche en onbelangrijk bijgevolg totaal nutteloos, maar helaas: 6 euroots voor een stomme prul zeg. ja, het was een goeie centenoefening voor Fie :).

- mijn talenknobbel kwam naar boven. met behulp van een app, was ik degene die luid de Griekse vakantietermen verkondigde. de Grieken waarderen dat enorm. de gastvrijheid blijft trouwens ongelooflijk.
- een auto huren is altijd spannend. de kindjes kozen een "jeep". ('tjiep' zegt Ties) het was dé duster gelijk ze zoveel zeggen in de reclame. de onze was wel een duser, wegens gebrek aan een T... en wit, dat ook. en een deur in eierschaalwit.
- het leuke aan reizen 'in groep' is dat als je met de mensen rondom je bezig bent, onder elkaar, dat extra in de verf wordt gelegd. dan krijg je al rap bijnamen voor de 'manager' van dienst in het restaurant: 'waaihaar', zijn haar stond echt recht omhoog. doet iedereen dat? dat je dan zo strike kan liggen van het lachen om mopjes die voortdurend terugkeren? haha, ik moet alweer lachen. ik ben nogal simpel in die dingen.
- de geschminkte man van de receptie die de nacht deed, bleef raadselachtig. we vermoedden dan ook dat dit een dekmantel was en onder de schmink het gezicht zat voor een andere job. of praktijken. als ik hem vragen stelde over de post of waar we een boot konden huren, dan antwoordde hij consequent dat er 'hier' niet echt iets is, but if you go left to Nikiti or to the rigth to Marmaras, dan kan je het daar wel even vragen, haha. 

- deze foto is van gisterochtend voor we vertrokken richting Thessaloniki... achter ons zie je de poolbar, die werd in het begin uitgebaat door een man met een rode vest. later bleek dat ook de redder van het zwembad te zijn. gelukkig had hij niet zoveel werk: 't zwembad zat vol. toch met onze kindjes :)
- wat ook zalig is: een gedekte tafel, een Griekse gedekte tafel welteverstaan zetten de Grieken altijd vol. ik vind dat eigenlijk leuker eten dan elk zijne 'plaa'. je kan proeven van vanalles, ik moet me niet forceren om te véél te eten als het lijkt alsof mijn bord niet geminderd is, het is gezellig, de kindjes eten ook meer omdat ze vanalles mogen 'kiezen'... dit beleefde ik ooit al in Kreta met vriendinnen. en raki drinken, dat ook. altijd en overal. op het Griekse vasteland is dit ouzo.
- sinds 5 januari dit jaar heb ik geen alcohol meer gedronken. ik wil daar eens over schrijven voel ik, maar ik moet nog een beetje uitzoeken wat ik daar nu echt van denk :) - nu is het zo: ik neem nog altijd heel veel medicatie, waardoor het gewoon eigenlijk erg onverstandig is om daar alcohol op te drinken, maar ik deed het wel af en toe. het probleem is dat ik mijn grenzen niet goed aanvoel, dat is nog een ganse oefening, ook op dit vlak. ik stelde eigenlijk vast dat ik alcohol gebruik om 'op mijn gemak' te zijn. ik ben makkelijker in omgang en socialer en OH, mijn hoofd voelt zoveel vrijer aan. helaas, zo werkt het niet. dus nu is het een dikke honderd dagen zonder en eigenlijk bevalt dit me wel. ik kan geen nee zeggen op dat vlak, dus daar heb ik geen last meer van. ik kan niet overdrijven en ik hoef niet (meer) constant te overwegen of ik beter wel of beter niet nog zo'n drankje zou nemen, om dan uiteindelijk toch de onverstandige keuze te nemen. wat ik gewoon wilde zeggen: 't is wel echt anders. ik drink het ook gewoon heel erg graag, maar ik dronk dus geen ouzo. allee jong. het bekendste Griekse (alcoholische) drankje. en toch. evengoed drink ik volgende week wel weer iets. ik zit ook met wat ergernissen rond dit thema, dat maakt het iets moeilijker. ik weet het niet, ik moet het precies écht nog een beetje uitzoeken... komt wel goed zeker :)

- we wisten het wel al, maar we ontdekten dat Ties echt 'n enorme dierenliefhebber is. hij wil ook weten of het om een vrouwtje gaat of een mannetje. dit is hij hier dus even aan 't checken (geen foto van mezelf :)). daarbij nog twee puntjes: dit was op een Griekse boerderij, een gans verhaal, maar: ik heb een toertje gedaan op een paard! op zo'n groot beest en al! puntje twee: door Ties zo te zien genieten en wetende dat Fie dat ook altijd al gewild heeft (maar ik altijd totaal weigerde), beslisten we gisteren een nieuw gezinslid te verwelkomen in ons gezin. het is nog niet gebeurd en misschien moet hij of zij ook nog geboren worden, maar vandaag polsten we al eens bij een gezellig kattengezin. ahja, het gaat om een poes inderdaad. (ik ben zelf een complete leek. een dwerghamster, ja, maar al de rest... ik plastificeer alvast onze leren zetel!!)
- ja, ik weet het, dat was echt een zot verhaal ;o)
- op reis gaan is best lastig. als je weet dat ik een midweek Tenerife geannuleerd heb in februari, mét mijn moetie, dan kan je het misschien een beetje kaderen. (zij is toen wel alleen geweest, stoer hé.) dit was de eerste keer sinds jaren dat ik een beetje verlangde. zo benieuwd was naar de reis. behoorlijk mezelf kon zijn. het rusten heb ik wel beperkt, daar moet ik nu wel een prijsje voor betalen, maar hé, YOLO! misschien?
- moetie had een accomodatie geboekt met een speeltuin erbij, voor haar kleinkindjes. zeven dagen zoeken, maar we hebben die niet gevonden. ik zei het nog dat ze beter twee weken had geboekt! 


Ik kan echt niet klagen, ik weet het. Per-fect. En toch. Het blijft daar zitten. Ugh.
Morgen naar het ziekenhuis om dagtherapie te volgen. 't Zal pieken, 't zal confronterend zijn. Helaas mag ik niet vergeten (en eigenlijk kan ik dat ook niet) dat ik moet blijven werken. Daar is trouwens een driedubbele knoop over door gehakt begin april. Het was hier lang stil, omdat het energie VRAT (gek woord hé) om een beslissing te nemen. Eerst duuzd wachtlijsten en dan plots twee opties... geen fut om er over te schrijven. Geen idee of het een juiste keuze is, maar wat is juist in een herstelproces. Je weet toch niet waar je eindigt als je moet springen.
In alle geval weet ik nu wel welke richting ik uit ga en ga ik er proberen voor te gaan. Echt wel.
Half mei wordt een tijd van grote veranderingen. Ik ben daar gelukkig enorme fan van, van veranderingen, oe oe yeah. (eye roll van Fie)


Morgen toch ook nog zon hé? Opvangen die vitamine-D-stralen!

XXX


O ja, ik ben dus zeven dagen off-line geweest. Misschien zat je met me in ofzo, OF OOK NIET.

Wat kan ik zeggen: 't was kalm, ik had gewoon mijne telefong bij om foto's te trekken. Ik antwoordde ook netjes op berichtjes natuurlijk. Ik heb zeker wekelijks de neiging om alle apps er van te gooien, maar het is zo handig en leuk en als ik wil schrijven... jeweetwel. Google heb ik wel eens geraadpleegd, 't is juist, ik ga eens kijken wat dat ook alweer was. Ahaha 't is juist. Zoekopdracht: swish swish. Ik zeg maar niet waarom...