Vandaag zette ik nog eens mijn Spotify lijstje op. Het heeft de titel 'Huishouden'; naar de tip van een verpleegkundige. Dat lijstje bestaat uit een uur liedjes die ik heel graag hoor, tijdens dat uur moet (ah nee, mag!) ik huishouden doen. Slechts een uur dus. Beperking staat immers niet in de Van Leuven (haha zoals dé woordenboek hé, heb je 'm?)
Of dat concept zou het moeten zijn. Tips & tricks neem ik heel serieus, dus een aankoop van een Bose speaker en een account op Spotify later begon ik gezwind (echt, hé) en ook wel als een raket in "het huishouden"' zoals dat heet. Redelijk gelukt, die eerste keer. Geëvalueerd met diezelfde verpleger, na een veeg uit de pan van mijzelf voor hem à la 'kostelijk grapje wel ze, uwen tip!', dat ging toppie. Woehoew inclusief.
We zijn een half jaar verder ongeveer. Ik probeer het wel degelijk nog, maar dat ding blijft doorspelen hé. Door nu efkes weer thuis te zijn en niet in opname (houden zo), de vele veranderingen alhier en aldoor en op komst, verval ik pijlsnel in mijn perfectionisme en controledwang. En ik kan U zeggen: het zijn er twee om U tegen te zeggen, als U snapt wat ik bedoel.
Een dag thuis vandaag. Ik ben opgestaan met pijnlijke verkrampte kaken en duuzd lijstjes voor mijn ogen. Ik eet allereerst zes boterhammen met choco en drink een tas koffie. Of twee. En misschien nog eentje extra. Deze ochtend ging de speaker nog eens aan (Bruce voor de maten) en ik begon de keuken af te kuisen. De tafel. Ik ga naar de kippen, geef ze eten en doe een klapke. Ik probeer dat althans, want eens ze eten kijken ze niet meer naar me om. Nu goed, dan steel ik maar hun eieren hé, dat is maar zo eerlijk dan. Ik schep immers ook hun toiletjes leeg. Ik zie onkruid, dus dat trek ik uit. Per handjevol ga ik telkens weer naar de composthoop. Zoals ik iedere keer als ik richting zetel ga, de kussens goed leg. Alsof die in een andere positie gaan liggen uit zichzelf als je alleen thuis bent, hé. Dat wéét ik wel, maar als ik het niet doe, dan gaat er misschien iets ergs gebeuren. Als ik het probeer tegen te houden, moet ik het wat later alsnog doen of ik functioneer niet meer.
Zoals ik telkens er iets naar boven moet, ook al zijn dat twee verdiepingen, ik dat effectief meteen moet doen en het op zijn plaats moet leggen. Ik neem een wasmand nooit mee naar boven, dus doe dat per stapel kleren. Die wasmand hoort beneden te blijven, want ons 'waskot' is beneden. (Mooi mee genomen zijn de bilspieren die ik kweek. Haha not, geen verschil helaas.) Als ik de verse was uit hang, doe ik dat niet eerst in een wasmand. Ik zet het wasrek meteen op zijn plaats en haal (meestal) per categorie de was uit, ga naar dat wasrek en hang het uit. Opnieuw en kan afhandelen! Veel instanties werken tijdens mooie kantooruren, dus misschien kan ik dat dan ook meteen afwerken. Als ik het zie zitten tenminste om naar buiten te trekken. Het keukeneiland heb ik erna nog maar eens afgekuist. Erna heb ik zowel het koffiemachine ook maar eens bekeken, dan gaat alles vlotter als je eens een dringende koffie nodig hebt, dat doe ik vooral voor P. Ik wil dat voor hem alles vlotter loopt. Het leven is al zo druk en heftig en nogal intens hier in huis. Dat is mijn schuld, dus ik zoek naar oplossingen. Even de plantjes nog eens herschikken. Dat gedurende dag. Met plantjes bezig zijn is immers enorm rustgevend, ik vertel dat dan ook trots aan de hulpverlener voor mij. De halve waarheid.
Deze voormiddag heb ik nog niet zo heel veel geteld. Vooral de klok, ik wéét de uitkomst wel van de twaalf cijfers samen, maar voor de zekerheid wou ik het nog eens zeker zijn. Mijn plantenrek heeft nog altijd evenveel strepen, dus ik ben op dat vlak ook weer even gerust. Ik hou nogal van streepjes, die combinatie is niet zo ideaal. Mijn t-shirt met lange mouwen telde ik in de badkamer. Je hebt geen idee wat kinderen achterlaten in een lavabo, even schrobben. Zijn die tanden wel gepoetst als er een halve tube Dinotrucks tandpasta aan de tegeltjes plakt? De flessen shampoo en douchegel en wat verzamelt een mens nog allemaal moeten rechts van het bad staan. Iedereen die hier een bad of douche neemt, begint dus met alles aan de rechterkant. Toch logisch dat je dat dan ook zo doet achterna?
Ik kreeg deze ochtend zomaar bonenkruid van de lieve vrouw die me nu toch al een tijdje komt helpen. 't Kan ook iets anders zijn, mijn concentratie is niet echt top, maar het kruid zou lekker zijn bij boontjes. De bonenbetrokkene vertelde me dat ik dat kan uithangen om te drogen. Ik heb er nu vier 'opgehangen', maar vier is niet zo goed. Ik maak er straks acht van.
Ik bekijk de klok en bedenk hoeveel tijd ik nog heb voor ik dien te vertrekken naar de schoolpoort. Beter check ik een paar keer wanneer ik dan juist moet vertrekken. Rusten is een beetje verplicht, hoeveel tijd heb ik nog om dat uit te stellen?
Weet je wat mijn redding was en waardoor ik hier in gang geraakte met schrijven?
Meneer heeft de eer op mijn huishoudenSpotifylijstje te staan. Toen het speelde, viel me ineens in dat zijn naam REDDING is.
Alléé zo tof jong, Redding. Prachtig nummer. Luister maar eens, blijf zitten en luister tot het einde. Misschien als ik ooit deze tekst na lees, dat ik het dan ook zal doen. Nalezen doe ik immers niet, ik zou de tekst nooit meer kunnen loslaten.
Redding is vandaag mijn redding. Ik zit toch al efkes neer hé, terwijl ik dit schrijf? Dat is goed, wat rust. De vriendin die daarnet een koffie kwam drinken (aja, want ze ging naar de Floralux :o)) ben ik enorm dankbaar. Ze heeft me efkes tot rust gekregen. Alhoewel, op dat vlak... hyper is een woord dat we samen heel goed kennen. En toch: ze verklapt dat ze deze middag een dutje zal doen. Ik antwoord: 'o ja, ik ook, ik verlang al!' En ook nog: 'Geniet ervan!'. Ik verlang echt. Ik bedenk dat het tien mei is, dat betekent dat ik nog twee felicitaties moet doen, niet vergeten. Alle cijfers bijeen is 10+5+2019=2034=som van 9. Ik doe ook 15+20+19, voor de zekerheid. Dat is 54. Ook 9. Natuurlijk, want dat is altijd zo. Nu ben ik een beetje een freak hé, maar ik hou van getallen. Hoewel, ze kunnen heel dominant zijn!
Heel benieuwd of dat dutje er hier nog van komt. Binnen twee uur zou ik beter al vertrekken naar de schoolpoort. De postbode is nog steeds niet langs gekomen (sorry, ik glipte even weg). Ik Google al een week op psychiaters, maar dat is met telefoneren en al, dat is zo dichtbij. Toch nog eens opzoeken, wie weet is er plots een nieuwe psychiater gestart.
Geloof je me als ik zeg dat ik beter kan schrijven? Elke, geloof je het zelf ook? Waha! Leve de zelfspot! Ook dat kan steeds maar weer mijn redding zijn.
Otis (zoals de liften, hé) klinkt bijna zoals Ties. Liften komen niet zo gauw te laat, maar Ties daarentegen schiet in paniek als er niet meteen iemand opdaagt om hem te komen halen. Heel herkenbaar. Ik heb vaak gehuild als ik moest wachten op mijn mama om me te voeren naar notenleer. O wee, want dan ging ik te laat zijn in de les en dan zou de leerkracht mij een uitbrander geven en dat is not done. Iedereen zou me uitlachen en me niet meer leuk vinden. Toch? Dat ligt aan mij, niet aan mijn moetie. Verschrikkelijk als ik zaken herken in Fie en/of Ties van bij mezelf... Ik moet ook dringend nog wat beter worden, het kan een trauma zijn als kindjes opgroeien met een ouder die psychische problemen heeft. Dat heb ik gelezen, dus dat is dan echt waar natuurlijk.
Onderschat perfectionisme niet. Het vréét bakken energie. Het kan in sommige situaties een voordeel zijn, dat wel. In combinatie met OCD is het een beetje absurd. Aanvaarding is hier een belangrijk punt. Probeer dat nog eens te combineren met depressie en angsten? Mijn labels staan constant in tweestrijd. Uitgeput toch alles willen uitvoeren... je zou er moe van worden.
(Ik heb niet alles opgesomd, anders zou ik te veel tijd kwijt zijn. Er is al zo weinig tijd. Ik verkondig met veel verve dat we allen trager moeten leven. Ik kan het heel goed uitleggen. Over verve geklapt, ik zou de speelgoedkoffer eens willen schilderen...)
Na de opname van bovenstaand prachtig nummer kwam Redding twee dagen later om in een vliegtuigongeluk. Eén hit, postuum wereldwijde roem. Helaas kon er niemand ter redding komen. Ik wenste dat ik dat niet had gelezen, vijf minuten geleden.
XXX
Reactie plaatsen
Reacties
Eu wat, DINOTrucks tandpasta?
Mooie tekst, Elke, en een prachtige muziekkeuze. En over perfectionisme gesproken: het nummer van Otis Redding was eigenlijk niet af. Op het moment van opname was er nog een laatste strofe tekort die hij 'voorlopig' invulde met wat gefluit. En 't is zo gebleven. Een prachtige imperfectie. Groetjes ! Bieze