Richting?

Gepubliceerd op 24 juni 2019 om 15:08


Het is hier een beetje stil.
Vaak gieren de woorden en zinnen (onsamenhangend) door mijn hoofd en staan ze in file tot aan mijn vingertoppen. Er zit echter iets fout met de bewegwijzering. Iets of iemand heeft volgens mij een pijltje omgedraaid. Ik begrijp 't wel, het is soms verleidelijk om dat te doen bij wandelingen, hé? Of euh... nie? Ik verdenk niemand, hoor.

Ik heb niets te vertellen, niets te zeggen. Als iemand mij vraagt hoe het gaat, dan verzin ik iets of ontwijk ik de vraag. Op zich geniet ik van bepaalde zaken, dus dat zit snor, denk ik dan. Ik heb genoeg beweging, ik eet zelfs redelijk goed, ik ga iedere dag naar de MaRe, op dat vlak ben ik dus ook flink. 

Het is zo de vinger er niet op kunnen leggen. Waarop eigenlijk? Is het stilte voor een storm? Ik hoop van niet. Waarmee ik bezig ben? Misschien moet ik eens wat dingen uit mijn hoofd halen... iemand een idee hoe je dat doet? Rust nemen zeker, niet daarmee afkomen hé :)

 

Zal dit ooit overgaan? Het moet zelfs niet perfect gaan (perfectie is pertank heerlijk), ook al gaat mij dat niet af, gewoon een beetje haalbaar allemaal.
Ik kan niet meer huilen, normaal ben ik daar best goed in. In de douche doe ik een beetje alsof, alsof het een beetje deugd doet. Als ik al eens in de douche geraak. Mijn excuses voor de omgeving. Slapen, dat is wat ik kan. En wil. Ik verlang er naar om mij neer te leggen. Ik val altijd in slaap. Ik ben daar goed in.

 


Vanavond mag ik weer slapen. Dan is alles stil. Morgen weer een nieuwe dag. Ik weet dat, hoor. Ik weet dat, maar ik weet ook andere dingen: ik word nooit alleen wakker. Gelukkig ligt P. er meestal ook bij, maar als hij al gaan werken is, dan ben ik alsnog nooit alleen. Jullie kunnen dat niet zien, ik kan dat ook niet zien bij een ander, hé. 't Is op mijn schouder te doen of op mijn rug, waardoor ik rugpijn heb, of 't hangt aan mijn benen, waardoor ik soms (understatement) 't gevoel heb dat ik moet overschakelen naar kruipen. 't Minst leuke is als dat ding pardoes op mijn hersenen ligt - ja, wat? te zonnebaden? - en denkt dat hij de president van mijn lichaam is. Hij is onzichtbaar! 'Je hebt niet eens publiek, KEIREL!!'        Een doorzetter, dat wel.

Ik ben ook een doorzetter. 't Is alleen de vraag waar ik nog allemaal moet 'door' zetten. Hij wil me geen lijstje geven. Spaaitig, ik hou zo van lijstjes, dat is maar overzichtelijk toch? Dat ding zou beter 'Plannen & Organiseren' volgen in de MaRe, in mijn plaats! 


Nog steeds met humor, maar ietsje minder,

xxx

 

Reactie plaatsen

Reacties

Frétje
5 jaar geleden

Het graag lezen is nooit minder. Het graag zien nog minder. Tot op de GF! xx

yves
5 jaar geleden

Hey,
Ik kan ook niet meer huilen.
( tenzij ik te veel gedronken had, maar dat is verleden tijd. )
Misschien komt het wel door in te zien wie we zijn.
Een heel heel kleine vorm van acceptatie.
Of toch niet.
Weet het ook niet meer zo goed.
Groetjes