We zijn dinsdagochtend. Het lief en ik hadden speciaal onze wekker gezet om de poetsvrouw binnen te laten.
Bleek dat ze in congé was...
FAIL! zou Fie geroepen hebben. Aja nee, want die maft makkelijk tot de middag :o). En ook: de kindjes zijn niet thuis. Traditiegewijs huurt mijn mama de laatste twee weken van augustus een appartement met zicht op zee aan onze Belgische kust. Very nostalgisch, haar ouders hadden er immers vroeger eentje in (Knokke-)Heist. Wij zijn in de zomers opgegroeid aan zee. Enter diepe putten en bloemenwinkels for life! Nog steeds is de Belgische kust voor mij een beetje thuiskomen. En mijn moetie heeft dat ook echt.
Natuurlijk, deze traditie is ooit begonnen met één kleinkindje: Fie :)). Nu zijn dat al vier kadetten die mee gaan (ons jongste neefje is nog wat - euh - welja, jong hé)! Toch niet te onderschatten. Ik weet soms niet hoe ze dat doet hoor, maar misschien weet mama dat zelf ook niet. Maahaar een extra nieuwtje dit jaar: mijne papa is op pensioen. Daar hij vroeger altijd twee weken ferm op zijn gemak was (geef maar toe, pizza's eten all the way), is hij nu mee vertrokken gisteren. Ik ben benieuwd :o).
Terwijl ik aan 't typen ben, is P. zich aan het inschrijven aan de UGent om zijn master Rechten te vervolgen. Volgende week mag Fie haar boeken voor het eerste middelbaar gaan ophalen in 't college van Menen. De 31ste augustus start ik dan al aan mijn opleiding Ervaringswerker aan de hogeschool. A bunch of students in this house ;).
O ja en Tiesmans start in het eerste leerjaar!! Toch ook een grote stap... Je voelde wel hier thuis dat het schoolritme al mag beginnen, er is ook nog niet zo heel veel school geweest natuurlijk :o) al heeft hij enorm veel bijgeleerd de laatste maanden. Ik durf het bijna niet zeggen (want 't is niet dat we daarmee te koop willen lopen, allee ge snapt wel, we hebben dat niet gestimuleerd hé), maar hij heeft zichzelf leren lezen tijdens de lockdown. Toch een klein beetje ongelooflijk. 't Komieke is dat hij toch zegt te verlangen naar school 'om te leren lezen'. Dat is Ties ten voeten uit. Hij blijft verwonderd over alles en uitkijken naar nieuwe dingen, ook al zijn die nie meer zo nieuw. Van naar de speeltuin gaan hier om de hoek tot een nieuw puddingske.
Ik doe mee met 'm. En met mijn huisgenoten. Veel veranderingen, maar we zijn er klaar voor. De maandag een 8-uren-lesdag, op dinsdag proberen om wat zelfzorg te doen, zodat ik de rest van de week mijn traject kan blijven volgen in het revalidatiecentrum. En vooral: dingen doen die ik leuk vind. Zoals naar de zee rijden.
En onthouden dat slechte dagen ook passeren. Misschien een paar stations te ver, maar ooit stopt ie wel weer. De nmbs heeft toch ook altijd vertraging nji. Der zijn zekerheden in 't leven.
Dat gaan we nu doen, zie, naar de zee rijden.
Fijne dinsdag iedereen! X
Reactie plaatsen
Reacties
Super @@
Prachtig Elke, en Peter en Fie en Ties ook natuurlijk.
Altijd plezant om jouw schrijfsels te lezen. Soms zwaarmoedig, soms lichtvoetig maar altijd met een twist die een glimlach op het gezicht tovert. Blij dat ik jou mocht leren kennen en mijn “toch wel hele speciale” vriendin mag noemen 💖💖
Super, die vooruitzichten! 🧡 En vooral veel succes aan allemaal, ge zijt kadees! X