Diomedeidae.

Ofte albatrossen. Dat zijn van die grote zeevogels met hele lange vleugels. Ze brengen hun ganse leven hoofdzakelijk door boven de zee. 
Albatros is ook vooral de titel van een prachtreeks, geregisseerd door de Waregemnaar Wannes Destoop. Ik voel een ode aankomen. Ik heb zo van die dagen hé :o) - ik schrijf graag over zaken die ik bewonder, die blijven hangen in mijn hoofd. Die mijn vingers doen jeuken. Ik geloof dat het over twee mannen zal gaan. De ode, niet de albatrossen.

Zoals jullie weten of helemaal niet weten, is mijn lief ooit afgestudeerd (in de nillies hehe) aan 't rits (nu RITCS) in Brussel. Toen zijn we beginnen houden van Brussel, btw. Zie één van mijn vorige schrijfsels! Hij studeerde toen af als monteur. Sindsdien bewonder ik montagewerk enorm. Bijgevolg begrijp ik niet waarom monteurs soms zo kleintjes worden vernoemd in begin- of eindgenerieken :). Dit terzijde. Of nee, toch nog dit: een monteur kan een film maken.

Daarnaast heeft P. zich ook opgewerkt tot een uitstekende klank- en cameraman. Ik vind het eigenlijk waanzinnig wat mensen kunnen in de audiovisuele wereld. Vooral de laatste maanden is dit een categorie die zo belangrijk was toch? Wat zouden we geweest zijn zonder de audiovisuele kunsten tijdens de lockdown? Zonder ne film, goeie series, etc. 

Enter kennismaking de grote Wannes Destoop. Nope, toch niet! P. heeft en had namelijk nog een andere passie, de passie die hij liet overslaan op mezelf, namelijk de Chiro. Net zoals mijn lief komt hij ook uit een rasecht Chirogezin. (Ik deed dus research en al en vond een interview terug uit Dubbelpunt! Voor de echte kenners! :o)) Eerlijk: ik vond dat echt een etter, diene Wannes, hahaha. Wat is blijven hangen: ik geloof dat ze samen op SB gingen (scholingsbivak voor Chiroleiding) en dat daar een meisje was (ik peis dat ze een kruidennaam had, Rozemarijn? ja, Cayennepeper zou maar raar zijn hé) die zot liep van P.

Allemaal goed en wel, dat maakt mij preus omdat hij toch van mij was, niettegenstaande diene Wannes dat wel veel 'door'stak, toen ik 'm later eens ontmoette. Ge moogt niet vergeten dat mijn zelfbeeld toen (ik was dan 17 ofzo zeker) echt gigantisch laag was. OK, 't is nog altijd geen schoon BMI-gemiddelde om in de termen van Albatros te spreken, maar alles toen was genoeg om mijn gemoed sterk te doen dalen.

Dat kon Wannes natuurlijk niet weten. Ik wist zelf niet hoe diep ik toen al zat eigenlijk. P. al helemaal niet. Niemand. En wederom eerlijk en eerlijk, P. vond Wannes meteen als maat en omgekeerd. De humor, de liefde voor het beeld, de pintjes. Idem dito voor mezelf (vooral de humor en de pintjes dan). Ik kan daar melig over doen hoor, je hebt toch van die maten die je maanden- of zelfs jarenlang niet ziet, maar eens je bij mekaar bent kan je gewoon verder doen waar je gebleven was. Zalig. Wat ik ook weet: Wannes zijn voorliefde voor 'zoekende mensen' komt vanuit zichzelf. Allee dat denk ik. Zijn grote mond komt niet overeen met wat er in zijn hart zit. Dat krijg je alleen te zien peis ik, als je hem beter begint te kennen. No offence trouwens, Wannes. En vele liefde. Ik zie je echt niet veel in real life, maar via berichtjes ben je mij blijven steunen. Altijd. Al dan niet via P. Je bént er ook echt voor P. Dat is erg waardevol en dat mag gezegd. In nood kent men...

Het zoekend zijn in het leven schemert door in de serie Albatros. Wat een reeks. I kid you not. Hebben wij Telenet Play besteld om deze serie te kunnen bekijken? Misschien :). Die komt pas in het begin van 2021 op Canvas namelijk en dat was toch wel te lang wachten. De kern: tien obesitaspatiënten gaan op dieetkamp in de Ardennen. De échte kern: tien mensen die weergeven hoe iedereen zich verschuilt achter een façade. Iedereen wil graag gezien worden, ik denk dat dat hier een belangrijk pijnpunt is dat wordt blootgelegd. Een (muhahaha) gewichtig thema, maar er kan zeker ook gelachen worden. En over blootgelegd: letterlijk en figuurlijk. Wat een acteerprestaties, dat moet niet simpel geweest zijn. Echt. Het kan erg grimmig aanvoelen, somber, pijnlijk. Maar gelukkig wordt het dan effenaf weer luchtiger. Scheef glimlachen soms, maar ik heb mij ook al gesmeten haha. Ik moet wel toegeven dat het blijft plakken aan mijn ribben, maar dat is alleen maar goed nieuws voor de makers!

Bedenkers Dominique Van Malder en Wannes Destoop: "We wilden een reeks maken rond en met "dikke mensen" en hun gevecht met de zwaarte in het leven. Een wereld die we tot in onze vezels kennen. Door het tragische van het dagelijks ongemak te tonen, willen we een snijdende lach oproepen." (ik citeer even uit https://www.vrt.be/nl/over-de-vrt/nieuws/2020/06/05/eerste-beelden-van-nieuwe-vlaamse-canvas-reeks-albatros/) Het is een beetje zoals mijn lief het eens zei over mijn schrijven hier: 'hoe zwarter je humor, hoe slechter het eigenlijk met je gaat. iemand die je goed kent, zal dat wel tussen de regels kunnen en durven lezen'. En dat is het net. 

Wij moeten de laatste aflevering nog bekijken trouwens. Ik haat laatste afleveringen. Ik val dan altijd een beetje in een zwart gat. Dus ik stel die liever uit. Ik weet niet of P. dat altijd door heeft haha, maar ik plan die dan het liefst op een uitstekend moment. Gaarne met een zak chips (alleen als 't ondertiteld is, anders hoor je 't niet meer goed heeee), niet te vroeg in de avond, niet te laat op de avond. Net goed. En dan kijken. En het laten nazinderen. En daar ook mijn lessen uittrekken. Ik wentel er mezelf niet meer kopje onder in. Goed hé, van mij.

Ja, deze serie zindert na. 
En ik stel voor dat er iemand eens een podcast opneemt met Wannes Destoop :o). Dat is ne verhalenverteller. Ik beluisterde de podcast Touché (door Friedl' Lesage) met Dominique Van Malder en dat was mijn eerste gedachte erna. Het was wel een hele mooie podcast met de Raf; een tipje van mij voor jou!

Ik tijdens de serie (ik durf al eens roepen naar 't scherm):
'Ma nee, Martine, doet da nie!'
'Goh zeg, ik ken zo iemand hé'
'Hahaha Geoffrey, machtig!'
'Mo Raf ogliek...'
'Evi heeft een paniekaanval, liefje.'
'mo etje, Didier'
'ik moet echt stoppen met spekken fretten' (ah nee, dat was P. naast mij in de zetel)

We zijn allemaal een beetje alle personages denk ik.

Chapeau, wij zijn echt trots op jou, Wannes! 
<3

P.S. Meest onderschatte en onbesproken personage? Den Johnny. Bekijk de serie en zoek het uit :).
P.S.S. Albatros wordt in het voorjaar van 2021 uitgezonden op Canvas en is sinds 1 juli beschikbaar op Play en Play More van Telenet.
P.S.S.S. ge zijt echt genen etter hé, Wannes, ik moest gewoon wennen aan je sarcastische houding. hoewel ik die van P. echt wel al goe gewoon was. raar :)