Werelddag van de Geestelijke Gezondheid. Mijn dochter achterna heb ik dan wat foto’s getrokken hé. Ik kocht samen met een vriendin deze trui omdat het motto ons zo aan het hart ligt. (Slechts een maand moeten wachten vanuit China ) ‘alles komt goed’ zegt mijn moetie, ik heb het vaak vervloekt en nog altijd, en eigenlijk zou ik er nog willen aan toevoegen: ‘goed genoeg’. Maar mijn moetie heeft altijd gelijk. Vandaag wil ik mijn entourage bedanken om mij zo keihard te steunen in alles wat ik doe - en niét doe/kan doen. Ik ben veel veranderd, maar ik voel me wel Elke. Ik heb nog nooit zoveel kilo’s gewogen, zoveel haaruitval gehad (damn you medicatie) en zoveel liefde kunnen en durven voelen. Ik kan er nog niet zo veel geven, maar ze is er wel. Mijn beste beslissing ooit was om zo open te zijn over mijn ziek zijn. Het heeft me sterker gemaakt, het is soms hard, maar meestal een kracht. Ik kan het niet genoeg zeggen: praat erover als het wat minder gaat. Het is jammer dat ik dat als puber, als jonge mama nog niet deed. Schaamte! Terwijl, je kwetsbaar opstellen is krachtig, er ontstaat vertrouwen. Verbinding. En ik ga gewoon verder met herstellen. Niet genezen helaas, gewoon anders. 🖤
#werelddaggeestelijkegezondheid #dagvandegeestelijkegezondheid #elkeschrijft #taboedoorbreken #psychischekwetsbaarheid
#humorhelpt #psychischziek #eerlijkheid #netwerk #krachten #jekwetsbaaropstellenismoedig #jekwetsbaaropstellenismoedig
#hellyeah #everythingisgoingtobeok
Dit postte ik gisteren op Instagram en Facebook. En ik bloos door de vele reacties, maar ik doe dit niet alleen hé. Ik heb hulp gezocht, veel hulp gezocht. Het is erg moeilijk om de juiste te vinden of de minst lange wachtlijsten :). En veel proberen en nog eens vallen. Foert leren zeggen, beseffen dat niet iedereen perfect is, de lat niet te hoog leggen. En ligt ze te hoog? Dan dans je er maar de limbo onder.
Dingen doen! Met iemand, zonder iemand.
Eens 'ja' antwoorden, ook al zegt gans je lijf en hoofd NEEEEE. En ontdekken dat het mee viel.
Aangeven wat je nodig hebt (ik ben daar zelf echt barslecht in, haha, maar ik ben beire goe in advies geven).
Mijn lief zei gisteren nog: 'pas maar op dat je nie te veel in balans bent!' :o)
Moja zeg, 't is nie simpel. 't Is echt niet simpel. Je plekje vinden op deze wereld... soms heeft ne mens daar dertig jaar voor nodig. Soms maar vijf jaar. Maar wie weet ben jij een kei in tekenen. Of in mopjes. Misschien heb jij wel de perfecte teennagels en die ander niet. Ik ken niets van geschiedenis of politiek, maar doe vaak alsof ik hjillegans mee ben in den draai, dat is belachelijk, hé. Ik moet dat misschien maar niet meer doen.
Ik wou ook nog even zeggen dat ik jullie zie, die mij berichtjes sturen, mailtjes, reacties hier en daar, ik zie dat allemaal en probeer dat allemaal op te slaan. Ik weet van wie ik een postkaartje kreeg of om de zoveel weken gewoon een 'X' als sms. En blijf dat maar doen, als je dénkt dat iemand dat kan gebruiken, doe dat gewoon. Het zijn die kleine dingen die blijven plakken. Denk bij jezelf: als jij een baaldag hebt en dan krijg je iets kleins van iemand die je dierbaar is, dat doet veel, hé.
Gedurende al die lastige jaren is er één groot voordeel die bij een lang herstelproces komt: je leert enorm veel mensen kennen. Je netwerk wordt groter, als je dat kan toelaten, als je daar klaar voor bent. Als iemand je vraagt: hoe is 't? Antwoord dan eens eerlijk... dat kan deugd doen. En nee, dat hoeft niet altijd, soms is SAVA WI ook goed, als je daar geen zin in hebt. Die grote entourage is voor mij een meerwaarde. Ik kan daar warm van worden, omdat ik het nu nog des te meer besef. Een klein voorbeeldje? Ik vroeg vorige week op Instagram of er iemand zo'n polsbrace had, want Fie had haar pols gekneusd, na vijf minuten zat ik al met vijf verschillende soorten steunverbanden. Ik vind dat ongelooflijk.
Kom, laat ons nog wa verder zorgen voor elkaar.
We zijn goed op weg.
XXX
Reactie plaatsen
Reacties