2021.

Ja gastjes, we zijn al zaterdag 16 januari! 
Hoe gaat het met jullie?
Ik was hier even niet, omdat ik een portfolio (ofte paper, ofte scriptie) moest schrijven voor mijn opleiding ervaringswerker. Dertig pagina's, jawel, dat was wel even zwoegen. Mijn lief zit ook middenin zijn examens. Het is hier even wat chaotisch. We bekeken Fie haar schermtijd op zondag en dat kwam aan 9 uren, we schrokken daar wel even van. Maar kijk: het is nu zo, zondag was mijn deadline en P. was aan het blokken, we hadden even geen tijd om te brainstormen om haar tijd iéts nuttiger te besteden. En Ties? Hij mocht gaan logeren bij zijn liefje, dus hij was in de zevende hemel. 

MAAR iets om naar uit te kijken: maandag 25 januari heeft P. zijn laatste examen (hij in Flanders Expo Gent) én moet ik mijn portfolio gaan presenteren (ik in VIVES Kortrijk). Dus dan kunnen we het einde van de examens samen vieren :o) - samen frietjes eten bijvoorbeeld, stelde mijn vriendinne voor. Nog geen slecht gedacht! Sjpaaitig dat we niet kunnen gaan pullen op café ofzo hahaha.

In mijn hoofd is het best chaotisch. Ik heb mijn schrijfsels dan wel op (een half uur te vroeg hahaaa) tijd ingediend bij de docent zondagavond, maar sindsdien is het alsof ik ben blijven verder schrijven in mijn gedachten. VRESELIJK. Als ik in mijn bed lig, ben ik nog zinnen aan 't herschrijven. 'Ik word daar zo moe van', zou Kabouter Lui aanvullen. Serieus, ik heb te recupereren na dat ploeteren! 

Maandagvoormiddag waren we aan 't zoomen met de klasgenoten, we konden wat uitwisselen over de stress en het eureka-gevoel en andere nieuwtjes. Iedereen is altijd erg open, het is eigenlijk echt een mooie, warme groep. Maar dan ben ik aan de beurt en wat vertel ik dan!? Enkel positieve dingen, kluchtje hier, kluchtje aldaar. Ik verval in een soort patroon dat ik maar al te goed ken. 

Ik bedoel maar: ik heb zitten wenen bij bepaalde stukken. Ik heb heel dicht gezeten bij emoties die ik niet meer wil voelen en dat zijn de dingen die ik ook wil brengen in onze groep. Tot het aan mij is en dan begin met 'ja, hier alles goed eigenlijk! en blablabla.'

Degene die mij volgen op Instagram, zagen dat ik deelde dat ik deze week naar 'We moeten eens praten' gekeken heb. Dat is een minireeks met Rik Verheye en Clara Cleymans, te zien op vrt nu. Vroeger gebeurde dat wel, maar de laatste jaren totaal niet meer: ik heb gehuild als een klein kind. Ik vind het echt schoon, puur, beetje kluchtig en tof in al zijn eenvoud. Terwijl ik dit aan 't typen ben, denk ik dat ik weet waarom: de herkenbaarheid. Ik denk dat we eens moeten praten...

Ik kreeg vorige week de feedback na een gesprek dat ik moet leren sneller to the point te komen. Dat is iets wat ik wel weet, ik ben niet goed in uitleggen. En als het dan nog over mezelf gaat, jahaaa, ge moogt gij ne keer komen zoeken in mijn hersenen! En tja, ik denk dat ik een beetje in mijn gat gebeten was, maar dat is dan omdat er iemand gelijk heeft, hé :). Neemt niet weg dat ik teleurgesteld was, in mezelf dan. Dat blijft nu plakken zoals een sjieklette doet onderaan een lessenaar in de studie van 't middelbaar! (Kizzig hé.)

Ik denk dat ik eens moet praten, sinds oktober heb ik eigenlijk geen deftige (therapeutische) gesprekken meer gehad. En sowieso, geen deftige gesprekken meer eigenlijk hé, als alles zo via on-line gaat? Nu goed: komende donderdag heb ik een wandeldag. In de voormiddag met twee maatjes die ik leerde kennen in de MaRe die voor altijd in mijn hart zitten in het mooie IZZEHEM (Izegem) én in de namiddag met mijn beste vriend in GENT. Daar kijk ik naar uit...

Misschien toch nog even over voornemens in 2021? Ik zou graag:
1. meer wandelen
2. meer boeken lezen
3. meer quality-time plannen met P.
(die met de kinderen heb ik dit jaar kunnen volbrengen... schoon hé.)

That's it. 
Hebben jullie voornemens?

Daarnet ging ik Ties brengen naar de tekenles en in de terugweg zag ik een vrouwtje zitten aan het raam van het rusthuis hier in de straat. Ik zwaaide enthousiast en zij zwaaide zooo enthousiast terug, dat ik tranen kreeg in mijn ogen. Het kan ook van de felle wind zijn, hoor :). Chips zeg, stel je voor dat mijn traankanaaltjes weer werken. Gelukkig deed ik in december een zakdoekjesbestelling van 20 dozen waarvan ik dacht dat het er 2 waren. Hahaha, typisch ik!

Hou jullie goed!

xxx