Ik herlees mijn schrijfsels nooit, omdat ik mezelf al een beetje begin te kennen. For real :). Ik zou namelijk geneigd zijn heel veel weg te laten, te herschrijven, te schrappen. Om beter over te komen, om niet te hard te zijn, etc. Wat uit mijn vingers komt, sijpelt echter recht uit mijn hart, dus ik wil het ook zo laten.
In een online magazine las ik daarnet iets over Franse woorden waardoor ik moest denken aan afgelopen dinsdagavond.
Fie was bezig met Franse werkwoorden, daar heeft ze vandaag een toets van en voor ne keer was ze zich aan het voorbereiden! Ties zat onder tafel met Lego te spelen en ik hoorde 'm af en toe herhalen wat Fie luidop zei (ze zegt nogal veel LUIDop). Ik geloof dat het 'faire' was die bleef hangen. Mét perfect rollende R. De huig-R met de juiste term ('het-tweede-tongetje-R' zou Ties zeggen, haha). Het grote voordeel aan een grote zus (of broer natuurlijk) is dat je heel veel hoort en leert. Zo kan Tiesmans in perfect Frans iemand een goede dag wensen en vragen hoe het gaat. Hij is wel niet geïnteresseerd in het antwoord, moet ik toegeven. Er is ook nog wat werk aan de winkel met de zin 'Je suis Ties', fonetisch wordt dat: 'zje sjwie Tiesj'. (Ik denk eraan eens mee te geven dat hij best zijn familienaam vernoemt, tenzij hij coureur ('koerser') wil worden natuurlijk.)
Maar goed, ik moet tot mijn pointe zien te komen. Mijn vulkanische massa hersenen is nog niet zo heel erg goed wakker... Aja! Van 1. het niet-herlezen over 2. de Franse werkwoorden tot 3. mijn oog dat viel op een Franse titel, écrit sur ce blog: Au revoir.
Ik heb die blog dus herlezen. Het deed opnieuw pijn.
Het nieuw traject in Kortrijk, waarover ik schreef, daar ben ik nu al vier maanden mee bezig. Vier maanden! Dat is niets in een mensenleven, maar écht, ik voel meteen de druk op mijn borstkas en mijn hartslag schiet de hoogte in (ik heb het net gecheckt, ja). Ik begin te rekenen, want in principe zit ik nu aan "één derde van de MaRe". Tijd om doelstellingen te behalen! Actie! Medicatie verminderen!? Doe ik wel genoeg? Hoe zit het met het reguleren van mijn emoties, is dat aan het beteren? Mijn zwarte gedachten, op een schaal van 1 tot 10??
Ik doe genoeg, dat wéét ik ergens wel, en al zeker mijn best. Binnen tien minuutjes hebben we vergadering voor vzw Een RUSTpunt. Het is volgende week alweer de eerste dinsdag van de maand. Zie wel dat de tijd vliegt! Ik probeer niet te panikeren! Ik haal daar veel voldoening uit, het is veel werk, maar onze vzw geeft me zeker iets terug. Het oplijsten van de dingen waar ik voldoening uit haal is iets wat ik 'eens' moet doen. Dat staat op mijn to-do-lijstje trouwens. Ha! Naast 'rust nemen' en 'zolder dweilen' en 'Chinese kledij zoeken'. (Don't ask.)
Daarnaast merk ik ook, door dat oud schrijfsel te lezen, dat ik het al iets meer kan loslaten. Dat is positief. Positief afsluiten is trouwens ook positief. Alors, je dis: à bientôt!
X
Voor de lol typte ik elkeschrijft in het kotje van Google Translate. Dat wordt in het Frans: tout le monde écrit. De twee woorden van mekaar worden natuurlijk chacun écrit. Zo stelde ik me als kind wel eens voor als: 'Je suis Chacun De Louvain'. AHAHAHAHAHAHAHA, dat is echt niet meer grappig nu, dat is zóóó 1998!
Reactie plaatsen
Reacties